BBC’de yer alan habere nazaran, “The Lancet Diabetes & Endocrinology” mecmuasında obeziteyle ilgili yayınlanan rapor, dünya çapında 50’den fazla tıp uzmanı tarafından destekleniyor.
Dünya genelinde bir milyardan fazla insanın obezite ile yaşadığı varsayım ediliyor ve bu nedenle reçeteli zayıflama ilaçları büyük talep görüyor.
Uzmanlar, obezite teşhisinde yalnızca beden kitle indeksinin referans alınmaması ve hastaların genel sıhhat durumunun da göz önünde bulundurulması gerektiğini belirterek obeziteyle ilgili daha hakikat ve incelikli bir tanıma muhtaçlık duyulduğunu vurguluyor.
Raporda, obez hastalar ile gelecekte obezite olma riski taşıyan hastalar ortasında ayrım yapacak biçimde obezite tarifinin “yeniden çerçevelendirilmesi” davetinde bulunuluyor.
“Klinik obezite” ve “klinik öncesi obezite” ayrımı
Kilolarından kaynaklanan kronik hastalıkları olanlara “klinik obezite” teşhisi konması gerektiğine dikkati çeken uzmanlar, rastgele bir sıhhat sorunu olmayanlara “klinik öncesi obezite” teşhisi konulmasının kıymetine işaret etti.
Çalışmaya başkanlık eden King’s College London’dan Prof. Dr. Francesco Rubino, obezitenin bir çeşitlilik olduğunu söz ederek “Bazıları bu hastalığa sahiptir ve olağan bir hayat sürmeyi başarır. Kimileri ise yeterli yürüyemiyor, yeterli nefes alamıyor ya da kıymetli sıhhat meseleleriyle tekerlekli sandalyeye bağlı yaşıyor.” dedi.
“Vücut kitle indeksini referans alan tarif kâfi değil”
Birçok ülkede obezite, uzunluk ve kiloya dayalı olarak beden yağını kestirim eden bir ölçüm olan beden kitle indeksi (BMI) bedelinin 30’un üzerinde olması olarak tanımlanıyor.
“Wegovy” ve “Mounjaro” üzere zayıflama ilaçlarına erişim, ekseriyetle bu kategorideki hastalarla hudutlu.
Ancak rapora nazaran BMI, hastanın genel sıhhati hakkında hiçbir şey ortaya koymuyor ve kas ile beden yağı ortasında ayrım yapamıyor ya da bel ve organların etrafındaki daha tehlikeli yağları hesaba katmıyor.
Uzmanlar kalp hastalığı, nefes darlığı, tip 2 diyabet yahut eklem ağrısı üzere bedendeki organları etkileyen obezite belirtilerine ve bunların günlük hayat üzerindeki ziyanlı tesirlerine bakan yeni bir modeli savunuyor.
Bu, obezitenin klinik bir hastalık haline geldiğini ve ilaç tedavisine muhtaçlık duyduğunu gösteriyor.
Ancak uzmanlar, “klinik öncesi obezitesi” olanlara ilaç ve ameliyat yerine, sıhhat meselelerinin gelişme mümkünlüğünü azaltmak için kilo verme tavsiyesi, danışmanlık ve izleme önerilmesi gerektiğini kaydediyor.
“Gereksiz tedavi görenlerin sayısı azalabilir” vurgusu
Rapora nazaran, detaylı bir tıbbi geçmişle birlikte bel ve uzunluk oranları yahut direkt yağ ölçümü, BMI’den çok daha net bir fotoğraf verebilir.
Rapora katkıda bulunan Sydney Üniversitesinden çocuk obezitesi uzmanı Prof Dr. Louise Baur, yeni yaklaşımın obezitesi olan yetişkin ve çocukların “daha uygun bakım almasına” imkan tanıyacağını ve çok teşhis konulan ve gereksiz tedavi görenlerin sayısını azaltacağını kaydetti.
