DEM Parti İstanbul Milletvekili ve İmralı heyetinde bulunan Sırrı Süreyya Başkan, HaberTürk’te katıldığı yayında gündeme ait olarak açıklamalarda bulunuyor.
Önder’in açıklamalarından öne çıkan başlıklar şöyle:
Devlet Bey teğe bir insan bağlarında şu siyasi ömürde gördüğüm haza en şık insanlardan birisidir. Aslında beşerler da buna şahit oldu. Ancak hafıza-ı beşer nisyan ile malul. Efendim Ahmet Türk cezaevine alındığında açık açık beyan ederek; yani 2016-17 üzere tarihti. Orada gazetecileri topladı, Ahmet Bey’in behamahal tutuksuz olarak yargılanmasını söyledi. Gerçekten bu tezinin ardında durdu. Gerçekten Ahmet Ağabey’in sıhhat problemleri vardı, hala vardı. İmrali’ya gelirken ona bir dinamo oldu. Ahmet Bey tutuksuz yargılanmaya başladı. Daha evvel değişik isimlerle kurduğumuz partilerin milletvekilleriyle her vesileyle tokalaşan, halini hatırını soran, yakınını kaybettiğinde taziye için kesinlikle arayan lakin siyaseten en sert halde tartıştığımız bir rakimizdi. Ama bu asaleti Devlet Bey’den öteki pek kimseden görmedik. Kendim cezaevine girdiğinde, Pervin Hanım üzerinden bana ‘geçmiş olsun’ iletisi göndermişti. Yapabileceği bir şey olup, olmadığını sormuştu.
Bu mevzuda farklı görüşüm vardı. 11 yıl evvel lisana getirmiştim. Birinci tahlil süreci sarsıntıya uğramıştı. O vakit bu sorunun Devlet Bey’le çözüleceğini söylemiştim. Bu işte ciddiyet ve samimiyet iki altın anahtar. Yaptığınız iş büyük iş. Canlar sözkonusu. Bir canın bütün dünya bir ortaya gelse giden canı geri getirmek mümkün değil. İkincisi vakit, taklidi yok. Akıp sarfiyat. Bıraktığı tahribat bir yanda. Bu türlü büyük işe kalkışanlar bununla gerçek orantılı ciddiyet ve samimiyetin sahibi olmalılar. O manada bu lafı söyledim. Biraz da tanıdığım için Devlet Bey’i söyledim.
Bahçeli’nin çıkışı olduğunda biz sayın Cevdet Yılmaz, sayın Ahmet Türk, ben, sayın Bekir Bozdağ ve sayın Abdülhamit Gül’le beraber Şenyaşar ailesinin barışına vesile olmuştuk. Bunun yemeği yapılacaktı. Onun biçimi, yeri, vaktine dair toplantı halinde Meclis’teydik. Apansızın ortalık kalkıştı. Müdafaaları Cevdet Bey’e telefon getirdi. Bekir Bey’i aramaya başladılar. ‘Efendim sayın Bahçeli konuşma yapmış’ dediler. Tutanakları geldi, okuduk, sarsıcı bir konuşmaydı. Tekraren okuduk, görüntüsünü seyrettim. Onun üzerine o toplantı akamete uğradı. Ahmet Türk’le benim odama geçtik. ‘Başka vakit toplanırız şu an büyük bir şey gelişti’ dedik. Odama oturduk, birinci sefer asistan arkadaşım aradı ‘Sayın Bahçeli’nin makamından arıyorlar, görüşmek istiyor’ diye. ‘Buyrun bağlayın’ dedim. Diafona aldım, Ahmet Abi de dinliyordu. Sıhhatimi sordu, ben de onun sıhhatini sordum. ‘Barışı görelim ondan sonra Allah emanetini alsın’ dedim. ‘Olur mu efendim daha barış halayı çekeceğiz, kendinize kondurmayın’ dedi. “Çiviyi arşı alaya çaktınız, şimdi değerlendirmeye uzunluğumuz yetmiyor” dedim. Ahmet Abi ile sohbet ettiler. Karşılıklı kapattık. Sonra kendisini ziyaret ettik.
Benim bu görüşmeyi Devlet Bey açıklamadan açıklamam saygısızlık olur. İzlenimleri aktarabilirim. Kapı kapandıktan sonra iki farklı siyasi partinin mensupları değil de köy odasında toplanmış, birbirine azami hürmet ve itina gösteren, bilhassa Ahmet Abi ile Devlet Bey’i kast ediyorum, iki bilge kişinin hasbıhal etmesini izledik. O an çok kıymetli andı. Kürsülerde dinlediğimiz sloganize olmuş kanıların art planı, dertleri, istekleri, reddiyeleri, talep ettiği, tahayyül ettiği şey hakıkında coşkusunu, kararlılığını orada gördük. Üçümüz de hürmetle ayrıldık. Kendisi de büyük bir ihtimamla, hürmetle ağırladı ve uğurladı.
Dinleyenler de bilsin. Zannediyorlar ki perde gerisinde çok büyük şeyler olmuş. Erbakan merhum ile sayın Demirel’in anekdotu var. MC koalisyonu yıkıldı, yıkılacak, sekeratta kadayıfın altı kızardı kızaracak. Gözler Demirel ile Erbakan Hoca’nın buluşmasına kilitlenmiş. İçeri girdiler. 1,5 saat sonra çıktılar. Tek bir açıklama yapılmadı. Onlar tıpkı mektep arkadaşları. Daha sonra perde ardı anlatıldı. Sayın Erbakan rahmetli girdiğinde ‘Süleyman o kadar yorgunum ki, şu divana biraz uzanıp, uyuyayım’ demiş. 1 saat uyumuş. Bilhassa televizyonlarda vleda saplı herşeyi bilen beşerler çok komplo teorileri üretiyorlar. Bizim içinde olduğumuz hiçbir şeyde örtülü, bilinmeyen, gizli, pazarlıklı ne kendimize ne muhatabımıza yakıştırırım. Zira cürüm işlemiyoruz. Çok ulvi hedef için bir ortaya gelmişiz. Neyini gizleyeceğiz? Bir can bile sözkonusu ise pazarlıktı, karşılığında şuydu, haya ederim o denli bir şeyin içinde olursam. Ne kendime ne evladıma ne arkadaşlarıma ne bu topluma hesabını veremem. Rutin zahmetler var. Türkiye’nin en büyük probleminden bahsediyoruz. Sayın Öcalan’dan kiminle görüşmek ister problemi iletildi. Pervin Hanım’la beni işaret etmişti.
Sayın Özgür Özel’e ben söylemiştim. Gereğince anlatamamışım sanırım. Bu ortada sayın Özgür Özel’in yaklaşımı, duyarlığına, temkinli şerhlerine, çabasına teşekkür etmek boynumuzun borcu. Bu sorunda kendisini pek hassas, sorumlu yaklaşım içerisinde gördük her vakit. Ben bunun bu türlü adlandırılacağını bilmeden, bu bir süreçtir, her vakit kapı ardı diplomasisi yürür. Hini hacette lazım olacak düzeneklerdir bunlar. Milletvekili olduğum günden beri partiden arkadaşlarımın beni davet etmesi, yeni bir süreç olmalı, partinin iki hafızası, bir arkadaşımız cezaevinde, birisi yurt dışında. Sayın Baluken ve sayın Demirtaş’a selamlarımı göndereyim. Sıhhatim elverişli değildi. Geldik görüştük. Bu süreç olarak isimlendirilemez. Süreç iki taraf iradi olarak bir şeyi açıklar, onun ismine süreç denir. Bu bağlantılar 1 yıldır yürüyordu dedim, Özgür Bey süreç üzere algılamış onun vebali ve sorumluluğu benimdir.
2012’de yaklaşık 3 yıl kendisiyle bir arada bir süreç yürüttük biz. Münasebetiyle tanıdığımız bir insan. Kapasitesini, hakimiyetini bildiğimiz insan. Bir görüşme ritüelimiz oluşmuştu. Olağanda kendisi tokalaşır ve yer gösterir. Ortaya 10 yıl girmişti. Birbirimize sarıldık. Olağanda bu türlü bir insan değildir, tokalaşır. Sarıldık, oturduk. Sıhhatimi, cezaevi periyodumu ve arkadaşları sordu. Olağanda biz bir transfer yaparız. Dışarıda gelişmeleri anlatırız. Pervin Hanım başlar, sonra ben aktarırım. Sonra kendi fikirlerini söyler. Devlet yetkilileri de orada oturur. Vakit zaman sayıları değişir. Bu sefer bizi durdurdu. ‘Zamanımızı verimli kullanmamız lazım, merak ettiğim, soracağım şeyler var, transfer yapmak istediğiniz farkındayım, bu sefer yalnızca ben konuşayım, daha sonra onları aktarırsınız’ dedi. Küçük müdahalelerin dışında konuya dahil olmadık. Şunu anlattı; mektubunda açıkladığı şeyin tarihî, sosyolojik arkaplanını anlattı. Bu türlü bir şey yapmak istediğini. Bunun tarihî olarak niye gerekli olduğunu, felsefi olarak yerinin ne olduğunu, tarihi olarak nereye yaslandığını gerekçelendirerek sondu.
Aslında Öcalan birinci tahlil sürecinde de bu noktadaydı. Oraya girersek uzun sürer. Bir yakınmamı söyleyeyim; beşerler çok vicdansızlar. Birinci sürecin akamete uğraması hakkında binbir türlü tezvirat; yani bunu bir anne de izliyor. Evlatların canı üzerinden biz ya da diğerleri bu türlü bir şey yapar mı hassasiyetine dikkat etmeden, bu ülkenin trajedisidir; eğitim problemlidir dersane açılır, sorun olan alanı ekmeğe bağlarsın. Burada tarihi arkaplanı olan devasa problem vardır. Önlemler gelişirken kendi bölümlerini oluştururken bir süre sonra elinde vledalı herşeyi bildiğini sanan insanlardan tut silah kaçakçılarına kadar ekmeğe bağlanır. Bu sıkıntı bağlanırlar, artık ekmeği olmuştur. Herhalde ufak ufak yaşlanıyoruz ondan mıdır nedir; insanın midesi kaldırmıyor. Bir halkı gözönüne getir, doğuştan sahip olduğu haklarını kullanmıyor, kullandırtılmıyor. İnsan devleti kendisinin devleti olarak görse savaşır mı? Bunları düşünmeden kolaycı departmanlara yerleştirir. İtiraz etmek yok, yaftalama var. Konforlu bir alan ortaya çıkıyor ve aklı selim ortadan kayboluyor. Çatışmalı süreçler kalbimize, gözümüze ve kulağımıza hasar veriyor. Kalp nasır bağlıyor, göz görmez, kulak işitmez oluyor. Bu türlü bir vakitten geçtik.
İlk görüşmede fesih ya da diğer bir şey anlatmadı. Bu işi sahiden kendisinin niçin bu muhtaçlığı hissetiği. Bir dünya, bölge, ülke tahlilini tarihselliği ile birlikte günümüze getirip tartıştı bizimle. Bahçeli’nin konuşmasıyla ilgili ‘Ciddi bir insandır, ne kast ediyor, bunu anlamaya çalıştım, sonunda çözdüm, sorumluluk sahibi, vicdan sahibi, ben de buna çok yüksek değer biçtim” dedi. “Yaklaşmakta olan, memleketler arası ve bölgesel ölçekte bizi bekleyen akıbeti, faturasını, toplumsal maliyetini bizi ve çocukların ödeyebileceği ferasetini gördü ve buna yüksek paha biçtim” dedi.
Sayın Mesut Barzani de enteresandır ‘3 gün düşündüm’ dedi. AK Parti de muhtemelen düşündü.
Sayın Bahçeli Meclis’te gelsin konuşsun, demişti. Dediğinden ricat edecek seciyede bir insan değil. Daima ardında durdu. Sayın Öcalan dedi ki ‘onu çok zorluyorlar, onun işini güçleştirmeyelim, ben Meclis’e gelmeyeyim, orada siz varsınız, ben buradan konuşurum’ dedi. Bir talebi oldu mu? Hayır ve asla! Bu işin hiçbir kuralı yok. Ön koşul ya da sonrasında bir kaide yok. Bunu bütün gururumla söylüyorum. Ben de ömrünü bu işe vakfetmiş bir barış işçisiyim. Bu ugurda toprağın altına giden beşerler, yıllarca zindanda kalan, aşını, işini sıhhatini kaybedenler var. Memleketin hassasiyetinin hepsini birebir kantarda tartarsak. Kürtler de soruyor. Birlikte kuracağız bu barışı. Birbirimizin ufkuna bakacağız. Bunun öteki yolu yok. Onurum üzerine temin ediyorum ki, bu işin pazarlığı ya da kaidesi yok. Ben de bu lafı kolay kolay kullanmam. Yarın gök kubbe altında ayan olmayan hiçbir şey yok.
Peki ne var? İşin gerekirlikleri var. Bu adım atıldı. Bir kısmın sonucuydu davet metni. Davet bir şeyin başlangıcı üzere algılanıyor. Bir manada başlangıcı bir manada bir kısmının bitimi. Bundan sonra teknik, altyapı, türel, siyasi birtakım enstüramanlara gereksinim var. Bunu devlet yetkilileri sayın Öcalan’la konuşmuşlardır. Bunlar da bu sürecin kuralı değildir fakat gereğidir. Birinci etap muvaffakiyetle tamamlandı. Birinci etap bu işin yüzde 50’sinden fazlasıdır. Değerli, stratejik, hayati olan en değerli kısmı burasıydı diyelim. Herkes bir irade beyanında bulundu. PKK, sayın Öcalan, güç kuvvet veren ülkeler irade beyanında bulundu. Devlet, hükümet nasıl karşılayacağına dair irade beyanında bulundu. Bundan sonrası bu süreci birlikte örme vakti. ‘Ben bunu yaptım, sen de bunu yap’ diye ortalıkta davet enflasyonu var. Bunu da konuşacağız.
Bu iş ağır sorumluluktur. Çoluk çocuk işi değil. Bu beşerler divane. Akıl insanı terk ederse meczup diyoruz. İnsan aklı terk ederse divane. Bu arkadaşlar akıldan vazgeçmişler, bu tıp değerlendirmeleri yaparak. Bu cümle bir şerh cümlesi deği. Bu olursa bir kaide cümlesi de değil. Üslup ve içerik olarak bunlardan başka bir yerde. Daha açık ve en bariz haliyle söyleyeyim; bu mektup aşikâr tartışmaların, mutabakatların sonucunda son biçimi verilmiştir. Türkiye’nin önündeki en az 100 yılı kuruyorsunuz. Her satırı dirhemle tartılmalı. Yazının mimarisi, içeriği, fazlası, eksiği, üslubu, lisanı. Kimse kimseye dayatmak üzere taban üzerinden yürümediği için, yürütülen gayretin sorumluluğu ile gerçek orantılı olarak her şeyi ince ince düşünmelisiniz. Sayın Öcalan da böyle yaptı. Tartışıldı, itirazlar, teklifler oldu. Milletin gözden kaçırdığı ya da uğraşmadığı şey şu; bu manaya gelen cümle ve ruh zati mektubun içinde var. Keşke metin tahlili şevkiyle okumak zahmetine katlanılmıyor. Demokratik toplumun vurgusu olduğu yerde bu cümleler onun mütemmim cüzüdür. Bu uzun prosedür. Bütün açıklığıyla söylüyorum; sayın Öcalan bunu eklemem lazım dedi. ‘Evet içerik olarak bir mani yok’ dediler. Mektupta mutabık kalmışız. Devlet yetkilileri önerdi. ‘Bir arkadaşımızdan isteyin, bu da sizin niyetiniz olarak orada derc edilsin’. Yani bu şerh, kaide manasına gelmiyor. Bunun tamamını okusaydık kimse bu paragraf üzerinden rastgele bir spekülasyon üretilecek miydi merak ediyorum. Hükümet de devlet de itiraz etmiyor o paragrafa.
Şerefimle söylüyorum, bâtın bir gündem yok. Benim erdemim de ucuz bir gurur değildir. Binali Bey’in ismine konuşamam. Bunun konuşulmasına ne mani? Bırakın bunu önerenler de olacaktır. Daha fazlasını önerenler de olacaktır. Ülke bölünürse kime ne kalır? Öcalan’ın tabiriyle söyleyeyim 50 tane Gazze oluşur. Daima birlikte mahvoluruz. Sen kazansan ne, o kazansa ne? Bir de Allah kelamı değil. Bunu da bir insan evladı getirmiş. Lazımsa kullanırsın, değilse öteki bir insan evladı diğer bir şey önerir. Bu ülke parlamenter sistemden Başkanlık sistemine geçti? E ne oldu? Cıss diye yaklaşmamak lazım.
Ayrıntılar gelecek…
