İYİ PARTİ KÜME BAŞKANVEKİLİ BUĞRA KAVUNCU’DAN ÇAĞRI
İYİ Parti Küme Başkanvekili Buğra Kavuncu, Serap Belovacıklı’nın sorularını yanıtladı.
Terör örgütü temsili silah bırakma merasimi gerçekleştirdi. Düzgün Parti’nin sürece itirazları nedir?
Tamamen bir oyun. Göstermelik bir avuç teröristle bu işin neticelendiğini düşünmek büyük bir saflık. Silahların ne incelemesi yapıldı ne ayrıntısına bakıldı, tıpkı vakitte silah teslim etmek üzere bir durum da kelam konusu değil. Silahların yakılması aslında dışarıya verilen bir ileti. Kimse “Ben pişmanım” demiyor, kimse teslim alınmıyor. Bilakis şu an PKK’da bir zafer havası var. Terör örgütü temel emellerinden vazgeçmedi, yalnızca bir tiyatro oynanıyor.
“PKK, TÜRKİYE TERSLERİYLE TIPKI ÇİZGİDE”
Lozan‘a saldıran, Cumhuriyet’e lisan uzatan bir anlayış var. Bu birebir vakitte Lozan’la yedi düveli gömen Türk Milletiyle uğraş edemeyen güçlere verilen bir bildiri. Türkiye tersleriyle PKK büsbütün birebir çizgide. “Ermeni Soykırımı vardır”deyip, Talat Paşa için “katil” diyebilen bir yapının Türkiye Cumhuriyeti devletinden neler bekleyeceği, neler isteyeceği çok açık ortadadır.
Demokratik toplum ismi altında aslında dört kantonlu bir yapının oluşturulmasının hazırlıkları yapılıyor. Apo’nun geçmişte sunduğu modeli görüyorsunuz ve bu model ulusal devlet unsuruna tamamen karşı.
“DEM PARTİ CUMHUR İTTİFAKI’NIN ORTAĞIDIR”
DEM Parti bugün Cumhur İttifakı’nın ortağıdır. Bir masa var, bu masada AKP, MHP ve DEM oturuyor. Masanın altında PKK var. PKK’yı saklayıp sonra da aklama etabına geçecekler. Masanın gerisinde büsbütün milletlerarası odaklar. Ufak bir zümrenin menfaati uğruna, Erdoğan’ın odakta olacağı bir anayasa değişikliği uğruna ülke ateşe atılıyor.
Teröristbaşının süreçte muhatap alınmasına yorumunuz nedir?
Bir siyasi yapıyı muhatap almak yerine eli kanlı bir katilin başını çektiği ve onun muhatap alındığı bir sürecin oluşturulması çok büyük manalar taşımaktadır. Kurul kurulduğuna bakmayın, bir manası olmayacak zira terör örgütü elebaşı üzerinden parlamenter sistem büsbütün by-pass ediliyor.
İkincisi bu terör örgütü lideri meşrulaştırılarak bütün Türk Milletine, eli kanlı bu katilin aslında legal bir başkan olduğunu, bugün ona “sayın” diyenlerin de haklı çıkarılması için bir alt yer oluşturuluyor. Bu birçok ihanet odaklarına cüret verecektir.
Teröristbaşının cezaevinden çıkarılması bu milletin vicdanında kapanmayacak bir yara açar. O yara da en başta Cumhur İttifakı’nı yakar. Türk milleti her badireden çıkar, yolunu bulur, lakin yapılanları ve sorumlularını asla unutmaz.
Sıfırdan bir tarih yaratmak istiyorlar. Türk tarihi hiç yaşanmamış, bilimsel bağlamda yokmuş üzere karma bir tarih yaratıyorlar. Bu tarih ümmetçi bir bağlama sahip. Millet olabilmeye dair rastgele bir şey barındırmıyor.
Buradan Türk akademisyenlere ve tarihçilere de bir davet yapıyorum. 1930’larda ortaya atılan Türk tarih tezine en büyük itiraz prensipli ve onurlu bilim adamlarından, Türk milliyetçilerinden geldi. Bugün yeni ve Türk’süz bir tarih anlatısına karşı akademi ve bilim adamları direkt yansısını koymalı. Anadolu’yu Anadolu yapan binlerce yıllık birlikteliğimiz ve bu birlikteliğin odaklarını bölmeye kalkarsanız bu işin sonu “Lübnanlaşma” noktasına kadar sarfiyat…
‘TBMM çatısı altında şeffaf formda yürütülecek bir süreç için erken seçim yapılması şarttır’
Damla Doğan Tuncel sordu, Güvenlik Siyasetleri Araştırmacısı Burak Yıldırım tek tek anlattı.
PKK tarafından ‘silah bırakma’ değil, ‘silah yakma’ merasimi yapılması dikkat çekti. Bu sembolik farkın gerisinde sizce nasıl bir bildiri yatıyor? Bu tercihin sizce bir sebebi olabilir mi?
Spekülatif olmakla birlikte; silahların teslim edilmesi yerine yakılmasının tercih edilmesi örgüt üyelerinin süreçle ilgili tam bir mutabakata varmamış olmasıyla ilgili olarak okunabilir. Silahların teslimi şartsız bir teslimiyet manasına geleceğinden örgüt aracılarla bile olsa bu manzarayı vermek istememiş olabilir. Bu durum terör örgütündeki ruh halini de yansıtıyor olabilir.
“ADALET DUYGUSU TATMİN OLURSA KALICI BARIŞ İNŞA EDİLİR”
Diğer yandan bu durumun tali olmayan sakıncaları da var. Silahların teslim ve kayıt altına alınması; bu silahların terör örgütüne nasıl temin edildiğiyle ilgili türel ve diplomatik teşebbüslerin yapılması kıymetli bir konuydu.
Böylece Türkiye ilerideki süreçlerde terör örgütüne takviye veren istihbarat örgütleri ve devletlerle gireceği uyuşmazlıklarda kıymetli bir koza sahip olabilirdi. Lakin bundan vazgeçildiğine ve silahların yakılmalarına razı olunduğuna şahit olduk. Bunun büyük bir yanılgı olduğunu belirtmek gerekiyor.
Uzun müddettir konuşulan “Terörsüz Türkiye” süreci, evvelki teşebbüslerin bilakis toplumsal istek eksikliğiyle eleştiriliyor. Buna rağmen, Türkiye’den ünlü isimlerin de yer aldığı geniş bir heyetin katıldığı ve ülkede gözyaşlarıyla izlenen bu gelişmeler, kamuoyunun sürece bakışını sizce nasıl tesirler? Bu tablo, toplumsal meşruiyet açısından yeni bir taban yaratabilir mi?
Teoride toplumsal istek üretimi için kamuoyunda bilinen ve hürmet duyulan isimlerin inisiyatif almaları kıymetli bir katkı sunar. Bu isimlerin toplumun her bölümünde karşılığı olması beklenirken mevcut tabloda bu tıp bir karşılığın olmadığını da görüyoruz. Öbür yandan toplumsal isteğin inşası için temel ölçüt adaletin ve hakkaniyetin sağlanması gerekmektedir. İşlenen kabahatlerin cezalandırılması, emsal cürümlerin gelecekte işlenmesinin önüne geçecek adımların atılması gerekir.
Toplumun adalet duygusu tatmin olduğunda kalıcı bir barış inşa edilmiş olur. Devletler kendilerine karşı işlenmiş cürümleri affetse bile bireylere karşı işlenmiş hataları affetme hakkına sahip değildir. İçinde bulunduğumuz süreçte ise tarafların geride bıraktığımız 41 yılı hiç olmamış üzere kabul etmesi üzerinden şekillenen bir tablo var. Bu durumda yakınlarını kaybeden Türkler ve Kürtler için adil bir anlatı tasarlanamaz. Her şeyden öte bu sürecin kendisi bir hedeften öte bir araç üzere kurgulanıyor. Araçsallaşmış bir barışın ahlaki ve tüzel karşılığı da zayıf olur.
Son olarak bu barışın zaruriliği çok zayıf bir bölgesel konjonktür anlatısıyla yasallaştırılmaya çalışılıyor. Bu anlatının temelsizliği bir yana; vatandaşına ahlaken ve hukuken hak teslim etmek yerine bölgesel gelişmeler nedeniyle yaklaşmanın da yasal bir karşılığı yoktur. Kamuoyunun sürece tam olarak ikna olmamasındaki temel münasebetler de bunlardır.
“REJİMİN NİTELİĞİ İLE İLGİLİ TARTIŞMALAR GÜNDEME GELECEKTİR”
Törende “demokratik entegrasyon” vurgusu yapıldı; sürecin yasal ve anayasal düzenlemelerle sürdürülmesi gerektiği lisana getirildi. Çabucak sonraki gün Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın yaptığı ve ‘tarihi’ olarak nitelendirilen konuşma öncesi farklı beklentiler ve kulis yorumları gündeme geldi. Tüm bu gelişmeler ışığında, sizce Türkiye bundan sonra nasıl bir yol haritasına yönelebilir? Süreç siyasal, türel ve toplumsal düzlemde nasıl şekillenmeli?
Kulislerin ötesinde bir anayasa ıslahatı taraflarca açık bir halde dillendirilmektedir. Bununla ilgili bir kurul kurulacağı da tabir ediliyor. Bu bağlamda rejimin niteliğiyle ilgili tartışmalar da gündeme gelecektir.
İdealinde, TBMM çatısı altında şeffaf bir biçimde yürütülecek bir süreç için bir erken seçim yapılması kaidedir. Bu sayede seçmen oy vereceği milletvekillerinin tam olarak hangi bahisle ilgili nasıl bir irade ortaya koyacağını bilerek tercih yapabilir. Hatta seçilecek yeni meclis daha küçük bir komiteyle değil bütün olarak mevzuyu ele alabilir.
Toplumsal isteğin inşa edilebilmesi için bundan daha güçlü bir taban de kurgulanamaz. Lakin iktidar bunun yerine şu anda mevcut meclis aritmetiği üzerinden bir hesap yapıyor. Elbette bunun siyasi sonuçları da sürecin devamını etkileyebilir. Halkın iradesine karşın bir seçkin uzlaşısıyla fiili bir durum yaratmak da kalıcı sonuçlar üretmeyebilir.
