İnternetin ve toplumsal medyanın tesiriyle bilgiye süratli erişim sağlanırken, bu jenerasyon, bazen kendi fikirlerini geliştirmek yerine hazır içerikleri kopyalamaya yöneliyor. Sonuç olarak, intihal üzere etik dışı uygulamalar da artış gösteriyor. Bu durum, bilhassa akademik ve profesyonel ömürde orjinal fikre olan muhtaçlığın kıymetini gözler önüne seriyor.
Yazı, binlerce yıl boyunca insan bağlantısının en temel ögelerinden biri olmuştur. Bilgilerin, öykülerin ve kültürlerin jenerasyonlar uzunluğu aktarılmasına imkan sağlamıştır. Bu süreç, insanlık tarihinin şekillenmesinde kıymetli bir rol oynamış ve toplumların gelişmesine katkı sunmuştur.
Z Nesli ortasında, bilhassa 1990’ların sonu ile 2010’ların başında doğan gençlerde yeni bir eğilim gözlemleniyor. Bu gençler, binlerce yıldır insanlıkla birlikte olan değerli bir beceriyi, el yazısıyla bağlantı kurmayı, yavaşça kaybediyor. Stavanger Üniversitesi’nin gerçekleştirdiği son araştırmalara nazaran, bu jenerasyonun yaklaşık %40’ı el yazısı kullanarak bağlantı kurma yeteneğini yitiriyor. Bu durum, tesirli irtibat maharetlerinin gelişimi üzerine değerli soruları gündeme getiriyor.
El yazısı fonksiyonunu kaybediyor
Dijital teknolojinin tesiriyle, bağlantı biçimimiz giderek dönüşüyor ve el yazısı, artık alışılmadık bir uygulama haline geliyor. Gençler, anlık iletileşme uygulamalarından toplumsal medya platformlarına kadar süratle değişen ve kısaltmalarla dolu bir lisan kullanmayı tercih ediyor. Klavye ve dokunmatik ekranlar, kalem ve kağıdın yerini alırken, bu dönüşüm o kadar derinleşti ki, kimi uzmanlar Z Jenerasyonu’nun el yazısını fonksiyonel bir formda öğrenme konusunda birinci başarısız jenerasyon olabileceğini düşünüyor.
El yazısı, bilişsel gelişimde kıymetli bir rol oynamaktadır. Hafıza ve kavrama üzere marifetlerle direkt temaslıdır, zira beyin, klavye kullanmaktan farklı bir formda çalışır. İnsanlık tarihini şekillendiren bu maharet, günümüzde dijital teknolojilerin her alanda yaygınlaşması nedeniyle tehdit altına girmiştir.
Türkiye Today gazetesinin haberine nazaran, çeşitli üniversitelerden akademisyenlerin araştırmalarına ve görüşlerine dayanarak, Z Nesli gençleri klavye kullanımını o kadar benimsemiş durumda ki, konutta el yazısı kullanmaları gerektiğinde dert duyduklarını belirtiyorlar. El yazısının gereğince kullanılmaması nedeniyle, bu marifette de vakitle bozulmalar gözlemleniyor; öğrencilerin el yazıları ekseriyetle dağınık ve okunması güç bir hale geliyor.
Uzun cümlelerden kaçınıyorlar
Profesör Nedret Kılıçeri, üniversite öğrencilerinin temel yazım kuralları konusunda yetersiz olduklarını belirtiyor. Araştırmalarına nazaran, öğrenciler uzun cümlelerden kaçınıyor ve artık dengeli paragraflar yazmakta zorlanıyor. Birbirine manalı halde bağlanan cümleleri gruplayarak paragraf oluşturmak yerine, çoklukla tek tek cümleler yazmayı tercih ediyorlar. Ayrıyeten, öğrencilerin birden fazla üniversiteye kalemsiz geliyor ve tüm yazışmalarını klavye ile gerçekleştiriyor. Profesör, bu durumu sosyal medyanın tesiriyle ilişkilendiriyor.
El yazısının kaybı, sadece mektup yahut kartpostal yazma marifetini etkilemekle kalmaz, tıpkı vakitte Z Jenerasyonu’nun dünyayı algılama ve yorumlama biçimini de derinden tesirler. Dijital metinlerin çoğunlukla süratli ve dürtüsel bir tabiatı varken, el yazısı ekseriyetle daha fikirli ve ferdî bir bağlantı biçimiyle ilişkilendirilir. Bu durum, kıymetli bir soruyu gündeme getiriyor: Z Nesli ve gelecek kuşaklar, dijital dünyayla toplumumuzu şekillendiren klasik marifetler ortasında nasıl bir istikrar kuracak? Bu sorunun karşılıkları, gelecekte irtibat biçimlerimizi ve dünyayı manaya halimizi büyük ölçüde şekillendirecek.
