Antalya’nın Muratpaşa ilçesinde yaşayan Ayşe Harmankaya, babaannesinin gaz lambasından ilham alarak başladığı antika koleksiyonculuğunu, vakitle bir mesleğe dönüştürdü. Küçük yaşlarda başladığı bu hobisi, süratle bir tutkuya dönüşen Harmankaya, 6 yıl içinde pek çok bedelli antika eşya topladı.
Zamanla antikaya ilgisi artan Harmankaya’nın bu ilgisi büyüyerek onu değerli bir koleksiyoncu haline getirdi. Bugün, Kaleiçi’nin tarihi dokusuyla özdeşleşmiş asırlık bir konakta, bir ortaya getirdiği bu nadide modülleri sergileyen Harmankaya, tıpkı vakitte koleksiyonundaki kimi eşyaların satışını da gerçekleştiriyor.
Harmankaya, yaptığı açıklamada, antikacılığın başlangıçta yalnızca bir hobi olduğunu fakat vakitle bir meslek haline geldiğini ve koleksiyonculuğun hayatında değerli bir yer edindiğini belirtti.
“Bu eşyaları görünce, ‘Keşke o tarihlerde yaşım daha büyük olsaydı, ben de bunu kullansaydım, giyseydim’ diyorum. Daima eski vakitlerde yaşamayı, eski eşyaları görmeyi istemiştim” tabirlerine yer veren Harmankaya, bilhassa babaannesinin eşyalarının ilgisini çektiğini aktardı.
Harmankaya, her gün titizlikle bakımını yaptığı yaklaşık 5 bin tarihi eşyanın ortasında Osmanlı devrine ilişkin beşikler, 250 yıllık gelin aynaları, gelin kemerleri, gelin sandıkları, eski televizyonlar, dikiş makineleri, Alman imali bisiklet, el oyması koltuklar, çini eşyalar, körüklü fotoğraf makineleri ve özgün papirüsler üzere bedelli ve ender kesimler bulunduğunu belirtti.
“NOSTALJİ HAVASI OLDUĞU İÇİN GURADAN GİTMEK İSTEMİYORLAR”
Eşyalarına gösterilen ilgiden şad olduğunu lisana Harmankaya şu tabirler yer verdi:
“Eşyaların bir kısmı koleksiyonerler, otel sahipleri ya da müze açmak isteyenler tarafından satın alınıyor. Turistler ise yükte hafif, değerde ağır nesneleri tercih ediyor. Türkiye’nin çeşitli vilayetlerindeki müzayedelere katılıyorum, eşyalar alıyorum. Buraya gelenlere, bu eşyaların artık bulunamadığını, antikaların ne kadar pahalı olduğunu anlatıyorum. Ben anlattıkça gelenlerin güzeline gidiyor, ilgisini çekiyor. Nostalji havası olduğu için buradan gitmek istemiyorlar. Hiç tanımadığım beşerler bile bir müddet sonra sık gelmeye başlıyor. ‘Buranın havası çok hoş, buradan çıkmak istemiyoruz’ diyorlar. Eskileri yaşatmaya çalışıyoruz. Antikayı bilen, seven alıyor.”
