1934 yılında ortaya çıkarılan mezarda, 25 ila 40 yaşları ortasında olduğu kestirim edilen bir bayanın iskeleti ve kucağında bir bebek iskeleti bulundu.
Ancak araştırmalar, bebeğin bayanın çocuğu olmadığını, dördüncü yahut beşinci dereceden bir akrabası olduğunu ortaya koydu. Mezar, kırmızı okerle (demir oksit içeren bir cins doğal kil mineral) kaplanmış ve içerisinde dikkat cazibeli eserler barındırıyordu.
Kırmızı oker sürmek için kullanılan geyik kemikleri, minik taş bıçakların saklandığı boş bir turna balığı kemiği, cilalı bir balta ve inek, bizon ile geyik dişlerinden yapılmış 50’den fazla kolye.
KADININ FİZİKÎ FARKLILIKLARI VAR
Şaman olduğu düşünülen bayanın iskeleti de dikkat cazipti. Omurgasını kafatasına bağlayan birinci boyun omuru hal bozukluğu göstermekteydi ve kısmen kaynamış durumdaydı.
Bu anatomik farklılıklar, bayanın derisinin altında karıncalanma yahut yılanların dolaştığı hissini uyandıran duyumlar yaşamasına ya da istemsiz göz hareketlerine neden olmuş olabilir.
Bu cins farklılıklar, onun toplum tarafından daha genç yaşta “özel biri” olarak görülmesine yol açmış olabilir.
Devam eden araştırmalarda, bayanın mezarında bulunan geyik boynuzları ve yaban domuzu dişlerinin bir cins şamanik başlık ve maske olarak kullanıldığı düşünülüyor.
Kuzey Avrasya ve Sibirya’daki şamanizm gelenekleriyle benzerlikler taşıyan bu çeşit bir aksesuar, manevî başkanların hayvan ruhlarıyla bağ kurma emeli taşıdığına işaret ediyor.
BAŞLIĞINI GEYİK RUHUYLA İRTİBAT KURMAK İÇİN KULLANMIŞ
Bu bayan, Avrupa’da tarımın şimdi başlamadığı Mezolitik devrin son avcı-toplayıcılarından biriydi.
Araştırmacılar, onun ağır bir huş ormanında hayvan avlayarak dolaştığını ve ritüellerinde bir geyik ruhuyla bağ kurmak için başlığını kullandığını düşünüyor.
Ancak bayanın, yayılan bir diş apsesi nedeniyle enfeksiyonlardan öldüğü varsayım ediliyor.
