Yakın vakitte yayımlanan bir araştırmaya nazaran, istekli faaliyetlerde bulunan yaşlı bireylerde depresyon görülme oranı, başkalarına nazaran yarı yarıya daha düşük. Bu bulgu, emeklilik periyodunda toplumsal etkileşimin ve manalı bir gaye hissinin ne kadar değerli olduğunu bir defa daha ortaya koyuyor.
Araştırmacılar, 65-79 yaş ortasındaki yaklaşık 3 bin Amerikalı üzerinde yaptıkları çalışmada, gönüllülük ile depresyon ortasında güçlü bir alaka olduğunu tespit etti. İstekli olarak yardım eden bireyler, hem kendilerini daha yeterli hissediyor hem de topluma katkıda bulunmanın verdiği memnunlukla hayatlarına mana katıyor.
Araştırmanın dikkat çeken bir öteki bulgusu ise, 65-69 yaş aralığındaki bireylerde depresyon riskinin daha yüksek olması. Uzmanlar, bu durumun emekliliğin birinci yıllarında yaşanan ani değişimlere bağlı olabileceğini düşünüyor. Toplumsal hayatın bir anda durması, yeni bir rutine ahenk sağlama zorluğu ve kimlik kaybı üzere faktörler, depresyonun tetiklenmesinde tesirli olabilir.
Araştırmada, yüksek gelir seviyesine sahip bireylerde depresyon görülme oranının daha düşük olduğu da belirtildi. Bu durum, sosyoekonomik faktörlerin ruh sıhhati üzerindeki tesirini bir defa daha gözler önüne serdi. Lakin araştırmacılar, düşük gelirli bireylerin de gönüllülük yoluyla depresyon riskini azaltabileceğini vurguladı.
TÜRKİYE’DE DURUM
Türkiye’de milyonlarca emekli, ekonomik zorluklar nedeniyle çalışmaya devam etmek zorunda kalıyor. Bu durum, istekli faaliyetlere katılma imkanlarını kısıtlayabilir. Lakin uzmanlar, toplumsal alakaların güçlendirilmesi ve yeni hobiler edinilmesi üzere metotlarla de depresyonun önüne geçilebileceğini belirtiyor.
