Quechua lisanında “labirent” manasına gelen “chincana”, kentin Güneş Tapınağı’nı kadim Sacsayhuaman kalesine bağlıyor. Arkeologlar, tünellerin üç farklı kola ayrıldığını ve kentin çeşitli bölgelerine ulaştığını belirtiyor. En derin noktanın yaklaşık 2.5 metre olduğu iddia edilen bu tüneller, taştan inşa edilmiş ve oyma kirişlerle desteklenmiş duvarlara sahip.
Tünellerin varlığına dair birinci ipuçları, 16. ve 18. yüzyıllara ilişkin tarihi kayıtlarda yer alıyor. İspanyol bir rahibin 1594’te kaleme aldığı anlatıda, ana tünelin Güneş Tapınağı’ndan başlayıp Cusco Katedrali’nin ardındaki piskoposun konutunun altından geçerek Sacsayhuaman kalesine ulaştığı belirtiliyor.
Araştırmacılar, tünellerin yerini tespit etmek için ses ve radar teknolojilerini kullandı. Bu sayede, sokak yüzeyinin 1.4 ila 2.5 metre altında yer alan taştan yapılmış duvarlar ve tavanlar hakkında ayrıntılı bilgi elde edildi.
UNESCO DÜNYA MİRASI KENTİ: CUSCO
Cusco, İnka İmparatorluğu’nun tarihi başşehri olarak bilinir ve UNESCO Dünya Mirası Listesi’nde yer alır. Her yıl milyonlarca turist tarafından ziyaret edilen kent, İnka mimarisinin en hoş örneklerini barındırır.
Cusco’nun etrafı, tarım, zanaat ve sanayi üretimi için belirlenmiş alanlarla çevriliydi ve İnka idaresi altında karmaşık bir kent merkezi olarak fonksiyon görüyordu. İspanyol fethi sırasında kentin temel yapısı korunmuş olsa da, İnka yapıları üzerine kiliseler, manastırlar ve konutlar inşa edilmiştir.
Bu yeni keşif, İnka medeniyetinin gelişmiş bir tertibe sahip olduğunu bir kere daha ortaya koyuyor. Tüneller, muhtemelen kent genelinde bağlantı ve ulaşım için kullanılmış ve İnkaların mühendislik marifetlerinin ne kadar ileri olduğunu gösteriyor.
