İlk keşfinden sonra Witwatersrand Üniversitesi’nde saklanan kemik, 2022 yılında bölgedeki arkeolojik çalışmalara yine başlanmasıyla ayrıntılı bir incelemeye alındı. Araştırmacılar, kemiğin içine yerleştirilmiş üç adet kemik ok ucunun etrafındaki malzemenin sıradan bir tortu olmadığını tespit etti.
EN AZ İKİ BİLEŞENDEN OLUŞUYOR
Yeni teknolojilerle yapılan mikro-CT taramaları ve kimyasal tahliller, zehir karışımının en az iki toksik bitki bileşeninden oluştuğunu ortaya çıkardı: digitoksin ve strofantin. Ayrıyeten, güçlü bir toksin olan ricin’in bir yan eseri olan risinoleik asit de tespit edildi. Bu bileşiklerin farklı bitkilerden elde edilmesi, karmaşık bir tanımın varlığını kanıtlıyor.
Okların zehirle kaplanması, avcılık teknolojisinin değerli bir evrimi olarak kabul ediliyor. Güney Afrika’daki farklı kümelerin, bitkiler ve hayvanlardan elde edilen çeşitli zehirleri oklarında kullandığı biliniyor. Lakin bu keşif, çok bileşenli tanımların eski periyotlarda de bilindiğini doğrulayan en eski delil olarak öne çıkıyor.
Üniversitesi’nden Justin Bradfield, bu zehirin hazırlanmasının, o periyottaki insanların ayrıntılı farmakolojik bilgiye sahip olduğunu gösterdiğini tabir ediyor. Bu, yalnızca avcılık teknolojisinde değil, tıpkı vakitte toplumların bilgi paylaşımı ve tertip hünerlerinde de ileri bir düzeye ulaşıldığını kanıtlıyor.
UZUN ARALI TİCARETİN İZLERİ
Digitoksin ve strofantin içeren bitkilerin Kruger Mağarası etrafında doğal olarak bulunmaması, bu unsurların ya uzun uzaklıklardan taşındığını ya da ticaret yoluyla elde edildiğini gösteriyor. Araştırmacılar, bu durumun devrin klâsik farmakolojik bilgisi ve tertip marifetleri hakkında kıymetli ipuçları sunduğunu belirtiyor.
Araştırma, Güney Afrika’da daha evvel keşfedilmiş başka zehir buluntularını da içeriyor. Örneğin, 24 bin yıllık bir tahta spatulada ricinoleik asit bulunmuştu. Fakat bu keşif, tek bileşenli bir zehir tanımını işaret ederken, Kruger Mağarası’ndan çıkarılan kemik, çok bileşenli bir tanımın delilidir.
