İstanbul’da yaşayan 3 çocuk annesi Filiz İsili, 2019 yılındaki evlilik yıl dönümünde 4’üncü evre göğüs kanseri olduğunu öğrendi. İsili, tedavi sürecinde 16 kür kemoterapi, 25 seans radyoterapi gördü ve sol göğsü alındı. 2023 yılında kanserli hücrelerin karaciğer ve kemiklere metastaz yaptığını öğrendi. Kanserle savaşını büyük ölçüde yalnız yürüten Filiz İsili, bu defa farklı bir yoldan yürümeye karar vererek, kendisi üzere kanserle gayret edenlere umut olmak için karşılaştığı kanser hastalarıyla kurduğu bağları daha örgütlü bir yapıya dönüştürerek, ‘Kansersiz Hayatlar Derneği’ni kurdu. İsili, 2 ay evvel kurduğu dernek ile sırf medikal dayanak değil; moral, dayanışma, bilgilendirme toplantıları, farkındalık aktiflikleri düzenliyor. Filiz İsili, toplumsal medyada da ‘hikayenle umut ol’ köşesiyle kanserle gayret eden bireylere yalnız olmadıklarını hissettirmek için çalışıyor.
‘İÇİM KAN AĞLASA DA DAİMA AYAKTA KALDIM’
İsili, kanser olduğunu öğrendiğinde çocuklarının 11, 4 ve 5 yaşlarında olduklarını söyleyerek, “Aklıma birinci gelen onlar oldu. Ben öleceğim ve çocuklarıma kim bakacak? Zira halk ortasında kanser tanısı aldığınız vakit direkt size bakış açısı da değişiyor. Kansersiniz ve öleceksiniz. Bununla karşılaştığım için benim de aklıma birinci gelen oydu. Ben kanserim ve çocuklarım ne olacak? Onların yanında gözyaşım daima içe akıyordu. Dışarıda olduğum vakitlerde hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Birinci kemoterapi hemşirem bana şöyle bir cümle kullanmıştı eğitim esnasında, ‘Eve gittiğinde hastayım diye yatmayacaksın. Günlük rutin işin neyse onu yapacaksın. Toplumsal hayattan uzaklaşmayacaksın’ Bu süreçten en çok etkilenen büyük kızım oldu. Ben meskende hiçbir vakit hasta modunda bir anne olmadım. Yemek yapılacaksa yemek yapılmıştır, paklık yapılacaksa paklık yapılmıştır. Çocuklarla oynanacaksa onlarla oynanmıştır. Saçlarım birinci döküldüğünde çok ağladım. O çok zorlayıcı bir andı lakin çocukların yanında zayıf ve hasta bir anne olmak istemediğim için bir tarafım ağrısa da sızlasa da içim kan ağlasa da ben daima ayakta kaldım” dedi.
‘TANI ALDIKTAN SONRA HİÇ SUSMADIM’
Filiz İsili, tedavi görürken yapamadıklarını yaptığını anlatarak, “Hep içimde hayalimdi, ehliyet aldım. Kız Kulesi’ne gitmekti daima isteğim, bu mühlet içerisinde Kız Kulesi’ne gittim. Çocuklarımla sinemaya gitmemiştim bu vakte kadar. Tanıyı aldıktan sonra çocuklarımla sinemaya gittim. Hiç tatile gitmemiştim. Bizim tatil anlayışımız İstanbul ve köy ortasındaydı; tatile gittik. Tanıyı aldıktan sonra hiç susmadım aslında. Birçok insan susar, bu süreci konuşmak istemez. Ben bilakis karşılaştığım her bayana elle muayenenin değerini, 40 yaş üstüne mamografi çektirmeleri gerektiğini, bilhassa kendilerini tanımaları, bedenlerini tanımaları gerektiğini söyledim. Öykümü toplumsal medyada paylaştıkça pek çok kişi bana ulaşmaya başladı. ‘Ben de metastazım, ben de 4’üncü evreyim, ben de sizin üzere umut arıyorum’ diyen bayanlar yazdı. Onlara yalnızca karşılık vermek değil, bir ortaya gelmek, birbirimizi dinlemek, takviye olmak istedik. Bu yüzden ‘Kansersiz Hayatlar Derneği’ni kurdum. Zira ben birinci tanıyı aldığımda çaresizdim, nereye gideceğimi bilmiyordum. Bizim maksadımız bir rapor paylaşmak değil, bir ilaç anlatmak değil. Bizim gayemiz, birinci tanıyı aldığımız zamanki çaresizlik. Zira bu birinci tanıyı alan her kanser hastası, o çaresizliği yaşıyor. Onların elinden tutmaktı gayem. Tedavinin yüzde 35’i ilaçsa, yüzde 65’i moral ve motivasyon. Biz bunu görmeye çalıştık, bunu yapmaya çalışıyoruz. Kanser tanısı aldık diye bizim hayatımız bitmiş değil. Biz nefes aldığımız sürece bizim için hayat devam ediyor. Ağır bakımda entübe de olsanız orada nefes alıyorsanız sizin için bir umut vardır” sözlerini kullandı.
‘YALNIZ DEĞİLSİNİZ DEMEK ÇOK KIYMETLİ’
Dernek çatısı altında kanser tanısı almış bayanlara yönelik dayanak kümeleri, bilinçlendirme toplantıları ve öykü paylaşımları yaptıklarını belirten İsili, en büyük emelinin moral kaynağı oluşturmak olduğunu söyledi. Filiz İsili, “Ben hayattayım. Şu an metastaz evresindeyim fakat yaşıyorum, gülüyorum, toplumsal hayatın içindeyim. Bu sürecin başındaki halimi, çaresizliğimi çok uygun hatırlıyorum. O yüzden artık ‘Yalnız değilsiniz’ demek benim için çok değerli. Ben bu müddet içerisinde hiç gülümsemeyi bırakmadım. Metastazdan sonra da hayat devam ediyor. Bu, bir son değil” diye konuştu.
