BBC’nin Winterwatch belgesel takımı tarafından fark edilen bu ürkütücü fenomen, Metellina merianae ve Meta menardi çeşidindeki mağara örümceklerinin üzerinde görüldü. Olağanda ağlarının yakınında saklanan bu örümceklerin, mantarın tesiriyle mağara tavanına yanlışsız hareket ettikleri tespit edildi.
Bilim insanları, bu durumun Brezilya yağmur ormanlarında yaşayan ve Ophiocordyceps mantarı tarafından denetim edilen karıncalarla benzerlik taşıdığını belirtiyor. Bu cins mantarlar, konakçılarının hudut sistemini ele geçirerek onların davranışlarını değiştiriyor ve ölümcül bir “zombi” sürecine sürüklüyor.
“Gibellula ile enfekte olan örümceklerin mağara tavanlarında bariz durumlarda bulunması, davranışsal bir değişimin işareti olabilir” diyen araştırmacılar, bu değişimin mantar tarafından şuurlu olarak yönlendirildiğini düşünüyor. Mantar, örümcekleri daha açık alanlara yönlendirerek sporlarının havada daha kolay yayılmasını sağlıyor.
Genetik tahliller, mağaralarda ve barut deposunda bulunan mantarın tıpkı çeşit olduğunu doğrulasa da, farklı ortamlarda değişik hallerde geliştiği görüldü. Barut deposunda hava akımı olmaması nedeniyle sporlar sütun biçiminde yapışarak büyürken, mağaralarda sporlar hava akımıyla daha kolay yayıldı.
Araştırmacılar, bu mantarın sırf Kuzey İrlanda ile hudutlu olmadığını düşünüyor. Gibellula attenboroughii’nin, Galler’de de misal formda örümcekleri etkilediği iddia ediliyor. Mantarın, mağara bulunmayan bölgelerde bile örümcekleri doğal barınaklarından çıkararak yosun ve açık yüzeylere yönlendirdiği gözlemlendi.
