Elmasın içinde bulunan mineral kalıntıları, bu taşın Dünya’nın üst ve alt mantosu ortasındaki 660 kilometre hududunda oluştuğunu ortaya koyuyor.
Mineral fizikçisi Tingting Gu liderliğindeki bir araştırma takımı, elmasın içindeki ringwoodit, ferroperiklas ve enstatit üzere mineralleri inceleyerek bu sonuca ulaştı. Bilhassa ringwooditin suyla zenginleşmiş bir ortamda oluştuğunu gösteren izler, bu bölgenin beklenenden çok daha ıslak bir yapıya sahip olabileceğini işaret ediyor.
Yüzeydeki okyanuslar Dünya’nın toplam su ölçüsüne nazaran hayli sığ kalıyor. Lakin suyun, yer kabuğundaki çatlaklar ve dalma bölgeleri yoluyla mantonun derinliklerine kadar ulaşabildiği biliniyor.
Bu derin su döngüsü, suyun yanardağlar yoluyla tekrar yüzeye çıkmasıyla tamamlanıyor. Araştırmacılar, bu döngünün hem volkanik patlamaların şiddetini hem de sismik hareketleri etkilediğini vurguluyor.
ELMASIN YOLCULUĞU
Elmasın içindeki mineraller, taşın Dünya’nın derinliklerinden yüzeye kadar olan seyahatini da belgeledi. Geçiş bölgesindeki yüksek basınç altında ringwoodit, ferroperiklasa ve bridgmanit ismi verilen minerallere dönüşüyor.
Daha düşük basınçlı alanlarda ise bridgmanit, enstatit formuna geçiyor. Bu dönüşümler, elmasın yer kabuğuna olan seyahatini ayrıntılandıran bir öykü sunuyor.
Derin su döngüsünün düzeneklerini ve bu derinliklerde ne kadar su bulunduğunu anlamak, Dünya’nın jeolojik aktivitelerini daha âlâ kavramamızı sağlayabilir. Bu elmas, yerin altındaki suyun sırlarını çözmemiz için kıymetli bir anahtar olabilir.
